B-ulu-t

Yaşım var ama nefesim yok diyebilirdi kadın. Yokuşa sürüyorsun beni İstanbul, elimi dahi tutmadan yürü diyorsun. Bir köşeciğim sana ait değilse, beni kendinden sayma, o eli vermeyeceğim. O halde diyebilirdi kadın, kişi değil; isim değil; cisim değil; hakkıdır bulut. Soluğunu ciğerine gömen bu şehrin ardından, her birimizin hakkıdır o bulut.